بسمه تعالی
شهید محمد اسحاقی
فرزند: عباس
متولد: ۱۰/۰۱/۱۳۴۰
تحصیلات:
شغل:
شهادت: ۱۳۶۱
آدرس مزار: _
عاقبت عزم يلان حق پرست حصر روح آزار آبادان شكست
آفرين ای شير مردان جنوب فاتحان روشنی بخش قلوب
قلبها را نورباران كرده ايد در خزان كار بهاران كرده ايد
از شما ايران بلند آوازه شد خصم كافركيش داغش تازه شد
درگلو بشكست كافر زوزه اش آشنا با خاك ما شد پوزه اش
شد مسجل حملۀ پيروزتان ز آتش ايمان كافر سوزتان
برشما باد آفرين ای مرد و زن ای سپاه و ارتش دشمن شكن
ای شمايان وارث ارث زمين فتحتان پيروزی مستضعفين
ضامن بهروزی فردايتان آتش بانگ مسلسلهايتان
حافظ حق ديدۀ بيدارتان ياوران خلق، خالق يارتان
دشمنی اسلام را تا زنده ايد رزمتان نازم كه شيرين كاشتيد
ربنا هب لنا من ازواجنا و ذرياتنا قرة اعين و جعلنا للمتقين اماما.
شهيد محمد اسحاقی مورخۀ ۶/۵/۶۰
بسم الله الرحمن الرحيم
خدمت پدر و مادر و خانواده عزيزم سلام عرض می كنم خدمت برادران عزيزم آقای اياز اسحاقی با خانواده و آقای يدالله اسحاقی با خانواده سلام می رسانم خدمت اسماعيل طاهری با خانواده و آقای علی قربانی با خانواده سلام می رسانم خدمت داداش الياس با خانواده سلام می رسانم خدمت آقا حاج علی محمد محمدی با اهل خانواده سلام می رسانم خدمت دايی حسن با خانواده و خدمت دايی غلامرضا با خانواده سلام می رسانم. خدمت مشهدی محمد معصومی با خانواده سلام می رسانم خدمت شيخ محمد طاهری با خانواده و فرزندانش و فرزندان فرزندانش سلام می رسانم. خدمت عموهايم و عموزاده هايم با خانواده سلام می رسانم خدمت آبجی مهين با فرزندانش سلام می رسانم و خلاصه خدمت تمامی خويشان و اقوام و همسايگان و همه بيدهندی ها سلام می رسانم و پس از عرض سلام سلامتی همگی نام برده ها بالاخص امام امت را از درگاه پرودرگار خواستارم و اگر جويای احوال اينجانب محمد اسحاقی می باشيد در پناه خداوند سلامت هستم و هيچگونه نگرانی و كسالتی در بين نيست و با كمال آسايش بسر می بريم. ما به مأموريت نرفتيم و در همين جا هستيم . ديگر عرضی ندارم جز دوری همه شما.
قم – خيابان دورشهر- ۷ متری صدوق- مغازه خياطی رسولی
برسد به دست آقای يدالله اسحاقی – برسد به دست پدر، عباس اسحاقی
صبح آدينه و طفلان همه يك جا جمعند
بجنون می زنم امروز كه بازاری هست
سر مپيچ از سنگ طفلان چو درخت ميوه دار
گز برای ديگران اين برگ و بارت داده اند
به اشك روی مرا شسته طفل بی باكی
كه هفته هفته رخ خويش را نمی شويد
طفل می گريد چو راه خانه را گم می كند
چون نگريم من كه صاحبخانه را گم می كنم
چون طفل نی سوار به ميلان اختيار
درچشم خود سوار وليكن پياده ام
نيست غير از ساده لوحی خط پاكی در جهان
من چو طفلان در پی نقش و نگار افتاده ام
عشق او كرد اينچنين شوريده ام ورنه نبود
سرنوشت آسمانها ابجد طفلانه ام
پيری
ريشه نخل كهن سال از جوان افزونتر است بيشتر دلبستگی باشد به دنيا پيررا
اين سطرهای چين كه زپيری بروی ماست هريك جداجدا خط معزولی قواست
آدمی پيرچو شد حرص جوان ميگردد خواب در وقت سحرگاه گران ميگردد
مخندان ای نوجوان زنهار بر موی سفيدم كه اين برف پريشان برسرهر بام ميبارد
پيران تلاش رزق فزون از جوان كنند حرص گدا شود طرف شام بيشتر
بود ازموی سفيد اميد بيداری مرا بالش پرگشت آنهم بهرخواب غفلتم
از مشرق بناگوش خنديد صبح پيری ما تيره روزگاران درسيرماه تابيم
گفتم ازپيری شود بند علائق سست تر قامت خم حلقۀ افرود برزنجيرمن
شوخی مكن ای پير كه هر موی سفيدی شمشيرزبانی است ز بهر ادب تو
پيری شكوفه ای است كه مرگ است باراو بارش چواين بود چه بود زخم خار او
آبرو
گرپاكشی بدامن خود به زجنت است گرحفظ آبرو بكنی به ز گوهراست
ما آبروی خويش به گوهر نميدهيم بخل بجا به همت حاكم برابر است
مريز آب رخ خود برای نان زنهار چو رفت نوبت ديگر به جو نمی آيد.
بسم الله الرحمن الرحيم
چند تك بيت
دنيا؟
هيچ كاری برتأمل گرچه صائب خوب نيست
بی تأمل آستين افشاندن ازدنيا خوش است
هرچيز زدنيای دنی رو به تو آورد مغرور مشو گز پی تنبيه قضائی است
تا در پی دنيای خسيس است دل تو دل نيست درآغوش ترا گاه ربائی است
دل در جهان مبند كه اين نونهال را از بهر سرزمين دگر سبز كرده اند
توشه راه از اين عالم فانی بردار
كه همين با تو زآسياب سفر خواهد ماند
منه خشت اقامت برزمين كشور امكان
كه چون ريگ روان اجزای عالم در سفر باشد
بلند و پست جهان درقفای يك ديگر است
اگربه ماه برائی نظر به چاه انداز
ما عبث تخم عمل در دار دنيا كاشتيم
دانه خود درزمين شوره بيجا كاشتيم
مردم بيادگار اثرها گذاشتند
ما دست رو بسينه عالم گذاشتيم
دست خود از چرك دنيا گرتوانی پاك نيست
دست دريك كاسه با خورشيد چون عيسی كنی
طفل
توآن ايام طفلی چند روزی كوس شادی زد
نمی دانند طفلان حيف قدر خورد سالی را
طفل بازيگوش آرام از معلم می برد
تلخ دارد زندگی برما دل خود كام ما
فكر شنبه تلخ دارد جمعه اطفال را
عشرت امروز بی انديشه فردا خوشست