بسم الله الرحمن الرحیم
و لاتقولو لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاءٌ عند ربهم یرزقون
اشهد ان لااله الا الله و اشهد ان محمداً عبده و رسوله و اشهد ان امیر المومنین علی ولی الله
شروع می کنم به نام خداوندی که در دنیا بر مومن و کافر رحم می کند و در آخرت بر مؤمن رحم می نماید. به کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده نگوئید بلکه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.
شهادت می دهم که جز خدای یکتا خدایی نیست و شهادت می دهم که حضرت محمد(ص) بنده و فرستاده خداست و شهادت می دهم که حضرت علی(ع) امیرمؤمنان و امام اول شیعیان جهان است.
خدمت کلیه کسانی که الان این وصیت نامه را می خوانند یا می شنوند سلام عرض می کنم مردم هیچگاه خدا را از یاد نبرید زیرا خداوند در قرآن می فرماید الا بذکر الله تطمئن القلوب. همانا به یاد خدا آرام گیرد دلها. هیچگاه از راه حق منحرف نشوید مردم این دنیا دار فناست و ما مانند مسافری هستیم که چند روزی روی این دنیا آمده ایم می دانید که مسافر هرچه بارش سبکتر باشد راحت تر مسافرت می کند و باید به مقصد که همان دار آخرت است فکر کرد و برای آنجا ره توشه فراهم نمود.
اما بعد: امام امت خمینی کبیر فعلا بزرگترین و بالاترین مرجعی است که من شناخته ام و فرمان او را فرمان پیامبر می دانم و فرمان پیامبر نیز فرمان خداست لذا من فرمان او را لبیک گفتم و چون دین و کشورم را در خطر اجانب دیدم به فرمان ایشان به جبهه آمدم تا از آن دفاع کنم.
مردم من جز برای رضای خدا و جز به فرمان امام و برای رضای خدا برای چیز دیگری به جبهه نرفتم. ای مردم امام را یاری کنید. شماها که می گفتید کاش در سرزمین کربلا بودید تا در رکاب امام حسین(ع) به شهادت می رسیدید. الان آن زمان فرا رسیده و حسین زمان خود (خمینی کبیر) را یاری دهید.
ای عزیزان اگر کسی چیزی از من طلبکار است به خانواده ام مراجعه کند تا از اموالی که دارم طلبش را بدهند.
ای مردم اگر من پشت سر شما غیبت کرده ام یا حرفی زده ام و یا کاری کرده ام که اشتباه بوده مرا حلال کنید. من در این دنیا چیزی نداشتم تا به کسی بدهیم تا چه رسد به آن دنیا پس مرا حلال کنید تا من در آن دیار به کسی بدهکار نباشم.
اما مادرانم: شما خیلی حق بر گردن من دارید هر دو شما. پس مرا حلال کنید و همچنین پدرم شما نیز مرا حلال کنید زیرا اگر پدر و مادر از دست فرزندی راضی نباشد فرزند در فشار قبر خواهد بود و من از آن وحش دارم.
اما همسرم تو نیز مرا حلال کن زیرا آن طور که شایسته یک زن خوب است من در حق تو روا نداشتم. تو واقعا یک همسر شایسته ای برای من بودی ولی من نه تنها شوهر خوبی برای تو نبودم بلکه حتی ابتدائی ترین تسهیلات زندگی را هم برایت فراهم نکردم و من از تو راضی هستم امیدوارم خدا از تو راضی باشد.
وصایای مربوط به اموال و بدهکاری های خود را در ورقه ای دیگر نوشته ام. و از جانب عمویم حاج براتعلی احمدی وصی من است.
ای مردم امام را تنها نگذارید، اگر او را یاری نکنید خداوند شما را نخواهد بخشید و امت های آینده نیز شما را مانند کوفیان لعن خواهند نمود.
اگر مرد رهی میان خون باید رفت از پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای در راه نه و هیچ مپرس خود راه گوییت که چون باید رفت
به امید پیروزی حق و برقراری پرچم توحید
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
منتظری نستوه برای نصر اسلام محافظت بفرما
احمد احمدی فرزند محمد طاهر
۲۴/۱۰/۶۲